Mostrando postagens com marcador Soneto da Fêmea VII. Mostrar todas as postagens
Mostrando postagens com marcador Soneto da Fêmea VII. Mostrar todas as postagens

domingo, 3 de outubro de 2010

SONETO DA FÊMEA VII



(Para Clau, poetisa gaúcha)

Cuidado 
                meu amigo 
                                  muito cuidado
Não exponhas teu ser às suas flechas:
A mulher 
                fonte e abismo 
                                         barro e nuvem
É uma serva 
                       - quando desejante;
Uma tirana 
                      - quando desejada.
Ora pousa 
                      ora flana 
                                      indecidida.
Quer se doar:  
                         por tática se nega;
Quer se negar: 
                          por ímpeto se doa.
E se abandona 
                        sem nenhum recato;
E te abandona 
                        sem nenhum remorso.
Não quer ser objeto 
                                   mas mas se enfeita;
Luta por ser sujeito 
                                   mas se entrega.
Nem anjo é mais suave 
                                     quando ama;
Nem fera é mais cruel 
                                    depois de amar.
 (Pedro Lira, in Desafio: uma poética do amor)

NA ESCURIDÃO MISERÁVEL

FERNANDO SABINO  “Eram sete horas da noite quando entrei no carro, ali no Jardim Botânico. Senti que alguém me observava, enquanto punha o m...